Vandaag is het Valentijnsdag! De dag van de romantiek en geheime liefdes. Een mooi moment voor een nieuw blog, want de liefde is een thema dat in vrijwel ieder boek opduikt of op zijn minst even wordt aangeraakt. Maar hoe laat je de liefde in een verhaal eigenlijk opbloeien zonder dat het saai of te klef wordt? Hoe schrijf je een goed liefdesverhaal?
Geen boek zonder een beetje liefde
Ook in mijn eigen boeken is de liefde geen onbekend thema. Sterker nog, ‘Ja ik geloof in Sprookjes‘ is het liefdesverhaal tussen Rohat en Izannah. Ook in mijn nieuwste werk zijn er personages die voor elkaar vallen en op een roze wolk belanden, maar er is één specifiek koppel waarbij ik het vrij lastig vond om hun liefdesverhaal op papier over te brengen. Dat vond ik gek, want bij andere fictieve stelletjes vond ik dat minder lastig en ik vroeg me af waar dat aan lag.
Verschillende personages, verschillende liefdesverhalen
Ik kwam al snel tot de conclusie dat de karaktertrekken van je personages erg bepalend zijn voor hun love story. Zo merkte ik bij het ene koppel dat het bijna vanzelfsprekend leek dat de twee verliefd op elkaar worden. Zij is een knappe dame met een eigen willetje, daar waar hij haar juist imponeert met zijn intelligentie en welbespraaktheid en vaak heel gevat uit de hoek weet te komen. Hij vindt haar passie voor wat ze doet woest aantrekkelijk, daar waar zij gefascineerd raakt door zijn kijk op de wereld.
Maar wat nou als je een personage hebt die wat stugger van aard is? Zo heb ik namelijk ook een wat afstandelijkere dame die erg nuchter en kritisch kan zijn en soms zelfs wat sarcastisch van aard is. Ik merkte dat ik het heel moeilijk vond om dit personage op haar manier van de liefde te laten proeven. Wat vindt zij leuk aan haar tegenspeler? Waar is zij van onder de indruk? Wat maakt uiteindelijk dat ze valt voor haar aangewezen Prince Charming zonder dat ze haar karaktertrekken verliest en het ongeloofwaardig wordt?
Om inspiratie op te doen, nam ik meerdere liefdesverhalen onder de loep. Wat gebeurt er tussen de twee personages? Hoe komt hun romance precies tot stand? Auteurs en scriptschrijvers laten de vonk vaak op de volgende manieren overslaan:
- De personages vinden elkaars uiterlijk of bepaalde gelaatstrekken van de ander erg aantrekkelijk.
- Ze vinden elkaar interessant dankzij een gedeelde interesse. Ze willen bijvoorbeeld allebei de wereld ontdekken, of juist elkaars wereld onderzoeken omdat die lonkt.
- Ze zeggen dingen waarvan de ander onder de indruk is.
- Ze maken elkaar aan het lachen met leuke of juist stomme grapjes.
- Ze doen iets aardigs voor elkaar.
- Ze zeggen dezelfde dingen en vullen elkaar aan.
Kwetsbaarheid en verdieping
Bij personages die wat minder open staan voor de liefde, zie je dit minder snel naar voren komen. Daar is het juist heel sterk als hun tegenspeler ervoor zorgt dat juist de kwetsbare kant komt bovendrijven van het doorgaans zo afstandelijke type.
Zo zijn einzelgängers vaak toch wat onzeker of juist eenzaam. Ze voelen zich onbegrepen en zijn vaak in het verleden gekwetst waardoor ze een muurtje om zich heen hebben gebouwd. Het is aan de tegenspeler om erachter te komen waar de schoen wringt en daarop in te spelen. Hierdoor ontstaat een bijzondere band tussen de twee personages die misschien nog wel sterker is dan bij het koppel waarbij de liefde wat vanzelfsprekender lijkt.
Daarbij kunnen personages elkaar natuurlijk ook verrassen. De bad guy kan ineens een klein hartje hebben waardoor duidelijk wordt waarom hij zich continu profileert als een eikel waardoor je sympathie creëert voor dit karakter.
Of die ene onaantrekkelijke nerd imponeert zijn tegenspeler ineens met een verborgen talent waar men van onder de indruk is. Met al dit soort facetten kun je dus eigenlijk heel leuk spelen en je personages ook veel meer diepgang geven. Maak dus gebruik van de liefde en laat je lezer die ene persoon ontdekken samen met zijn of haar tegenspeler.