Ik schreef laatst al dat ik druk bezig ben met het herschrijven van mijn manuscript. Dit dwingt me ook om opnieuw mijn karakters onder de loep te nemen, want soms kom ik tijdens het lezen op een punt dat ik me afvraag: Zou mijn personage dit eigenlijk wel zeggen? Past deze actie wel bij zijn karakter? Zit hij nog wel op het juiste spoor? En zo niet, dan volgt de vraag: Wat zou mijn personage dan wél doen?
Voorbeeld uit mijn eigen manuscript
Normaliter ben ik erg terughoudend als het gaat over het manuscript waar ik mee bezig ben en verklap ik niks over de inhoud, maar voor dit blog maak ik een uitzondering. Dus even wat context: Mijn hoofdpersoon heet Sebastiaan, hij is rustig maar charmant, welbespraakt, intelligent en heeft iets mysterieus over zich heen. Hieronder lees je een dialoog tussen hem en ‘Stephanie’ zoals ik hem oorspronkelijk schreef:
Ze draaide zich naar hem toe. “Misschien moet je eens meedoen aan zo’n spelquiz. Wie weet ga je dan als miljonair naar huis.”
Sebastiaan grijnsde. “En dan zal je zien dat ik op een vraag als ‘Wat was de eerste grote hit van Britney Spears?’ eruit lig. Nee bedankt, die ondergang bespaar ik me.”
Ze giechelde en begon vervolgens te zingen. “Oh baby, baby, how was I supposed to know?”
Hij begon te lachen. “Was het ‘Hit me baby one more time’, ja? Goed, dan bel ik jou als hulplijn.”
“Moet ik je weer komen redden zeker? Jij… womanizer!” zei ze sarrend, gevolgd door een overdreven knipoog waarmee ze duidelijk verwees naar het voorval aan de bar. “Dat is ook een nummer van haar trouwens: ‘Womanizer’.”
Sebastiaan schudde gespeeld afkeurend zijn hoofd. “Hoe kwamen we precies van een avond sterrenkijken uit bij Britney Spears?”
Maar Stephanie vond het wel amusant om op deze manier met hem te dollen. “Oops, I did it again”, zong ze met een plagerige grijns op haar gezicht bij wijze van antwoord, waarmee ze tevens opnieuw een hit van de Britse zangeres aanhaalde.
“Stop right now, thank you very much”, mompelde Sebastiaan terug als antwoord.
“Haha, de Spice Girls ja?” Uiteraard had ze de songtekst herkend. “Oké, had ik niet achter je gezocht.”
“Als dat je weerhoudt om verder te zingen, dan zet ik de Spice Girls wel in, ja”, antwoordde hij treiterend terug.
Toen ik dit dialoog teruglas, stelde ik mezelf meteen de vraag: Is dit wat mijn personage zou doen? Is Sebastiaan het type dat zou gaan zingen? Het antwoord: Nee.
Sebastiaan is charmant en maakt gevatte opmerkingen. Zijn antwoord dat hij niet mee wilt doen aan een spelshow omdat hij niks weet over popsterren en beroemdheden, vind ik leuk en ook veelzeggend over hem als persoon. Hij is namelijk veel meer geïntrigeerd door cultuur en geschiedenis. Dat wilde ik er wel in laten, maar een stukje Spice Girls zingen… nee. Dus dat haalde ik eruit.
Ongeloofwaardige karakters halen de kwaliteit van je verhaal omlaag
Dit deed me heel erg denken aan een e-verhaal dat ik een paar jaar terug las. Ik was al een paar keer op een advertentie gestuit van de app “GoodNovel”. De advertentie was een teaser van het boek “Alpha Asher” en nieuwsgierig begon ik het verhaal te lezen. Het was een verhaal over een weerwolvenpack en een ongelukkige romance die daarin tot stand kwam. Om even wat context te scheppen, binnen zo’n pack heb je een paar Alfa’s die de pack leiden. Een van de packs had een Alfa genaamd Tyler. Tyler werd beschreven als verwend, arrogant en laf. Dat stoorde me, want hoe kan zo’n personage überhaupt een Alfa zijn? Die horen in alle gevallen toch echt respect af te dwingen. Uiteraard bleek deze Tyler natuurlijk een slechte leider te zijn, maar ik vond het nogal een afbreuk aan het verhaal dat het er zo dik bovenop lag. In mijn optiek was er dus niet goed nagedacht over het personage.
Maar deze Tyler was niet het enige personage dat ik minder sterk vond. Ik irriteerde me al helemaal aan de manier waarop vriendin Breyona werd weggezet. Ten eerste werd haar naam diverse keren verkeerd geschreven. Ik heb vaak de naam ‘Brianna’ zien terugkomen, wat dan Breyona leek te zijn en wat me soms nogal verwarde. Behoorlijk slordig.
Maar goed, Breyona… Ze wordt in eerste instantie neergezet als een (veel te) lief, misschien zelfs wat naïef meisje. Zo wordt even kort benoemd dat Breyona en Lola (de hoofdpersoon) al eeuwen de beste vriendinnen waren, maar dat Lola haar aan de kant had geschoven omdat ze iets met Tyler kreeg en Tyler en zijn vrienden niets van Breyona moesten hebben. Maar Breyona koestert geen enkele vorm van wrok jegens Lola. Alles is zonder dat er ook maar iets besproken is, vergeven en vergeten. Dat vond ik al erg vreemd. Wie is nou zo? Maar oké.
Later is diezelfde Breyona degene die af en toe behoorlijk bijdehand uit de hoek kan komen. Ze is dan streng en maakt rake opmerkingen. Het matcht totaal niet met het beeld dat eerder van haar geschetst wordt. Ik vond het heel irritant om te lezen en totaal niet geloofwaardig.
Even kort over de GoodNovel App
Ik ben er niet op uit om andere auteurs zwart te maken, maar wel goed om te weten: Je moest voor dit verhaal bomvol taalfouten per hoofdstuk betalen en dat was uiteindelijk veel duurder dan een normaal boek zonder spelfouten. Dus dan mag ik ook wel een beetje extra kritisch zijn toch? 😉
En uiteindelijk schrijf ik een blog als deze om ervan te leren. Om onder woorden te brengen wat een boek onderscheidt van anderen.