Ik ben Jessie van Kuijck (32), auteur van 2 boeken, getrouwd en moeder van een zoontje. Ik woon in een schattig klein Brabants dorpje, reis graag de wereld rond en ben altijd op zoek naar avontuur en inspiratie.
‘Jessie, you can always sell any dream to me‘
-Joshua Kadison (1993)
Er is geen liedje dat me beter beschrijft dan het nummer Jessie. ‘Dromerig’ is een eigenschap die me vaak wordt toegeschreven, al ben ik niet het type dat in de mist van een daydream blijft hangen. Ik jaag ze na en maak ze waar 🙂
Van boekbespreking tot journalist
Wanneer mensen me vroegen wat ik later wilde worden, was mijn antwoord steevast ‘schrijfster’. Dat was echt mijn meisjesdroom en ik was altijd bezig met het verzinnen en schrijven van verhaaltjes. Toen ik op 10-jarige leeftijd mijn eerste boekbespreking moest houden voor de klas, greep ik mijn kans om mijn wilde plannen onder de aandacht te brengen door een presentatie te houden over mijn zelfgeschreven boekje. Het was een verhaaltje dat ik met mijn hanenpotenhandschrift had zitten pennen in een aantekeningenschriftje van mijn vader, maar dat was natuurlijk niet echt representatief. Mijn papa was zo lief om dat verhaal uit te typen, te printen en in te binden zodat ik op school mijn ‘boek’ kon presenteren.
Heel schattig allemaal, maar toen ik ouder werd, werd me heel duidelijk gemaakt dat je met het schrijven van boeken geen fatsoenlijke boterham kunt verdienen. “Dus wat wil je dan worden?” was de volgende vraag. Ik bedacht me dat het iets moest zijn wat heel dicht in de buurt komt van het schrijversvak. Uiteindelijk was mijn conclusie dat ik een journalist wilde worden. Die schrijft immers ook verhalen.
Dus in 2009 ging ik studeren aan de Fontys Hogeschool voor de Journalistiek. In die periode werden al aardig wat dromen waargemaakt, want ik schreef voor het krantje Sp!ts dat destijds een miljoenenpubliek kende. Ik zag mensen in de trein mijn nieuwsverhalen lezen en zo nu en dan werd zelfs tijdens het journaal aandacht besteed aan mijn artikelelen. Super vet! Later schreef ik ook voor het Eindhovens Dagblad, de Telegraaf en het wetenschappelijke Kijk Magazine.
Mijn eerste boek
Toch stopte ik niet met het schrijven van boeken. Tijdens mijn studententijd schreef ik het boekje ‘Beloofd is Beloofd’, een ode aan mijn twee beste internetvrienden die ik in de puberteit had leren kennen en met wie ik de passie voor het schrijven deelde. We schreven altijd verhaaltjes met onze drie internetkarakter in de hoofdrol en het leek me jaren later eigenlijk wel bijzonder om een volledig fantasyverhaal te wijden aan diezelfde personages. Dus ik ging aan de slag, liet het publiceren via een printing on demand uitgeverij en was vervolgens apentrots dat mijn eerste boek een feit was.
Ja, ik geloof in sprookjes
Mijn tweede boek was nog veel persoonlijker van aard. Voor mijn afstuderen schreef ik een artikel over de gruwelijkheden en discriminatie binnen de Turkse dienstplicht. Dat onderwerp ging me erg aan het hart omdat ik tijdens een van de vele gezinsvakanties in Turkije verliefd was geworden op een Turkse jongen die verplicht vijftien maanden het leger in moest ten tijden van onze relatie. Ik had er nooit bij stilgestaan dat zoiets nog bestond, maar nu kreeg ik dat allemaal van heel dichtbij mee. Ik ben behoorlijk geschrokken van hoe het er daar aan toe ging en wanneer ik research deed op internet, kwam ik erachter dat menig mensenrechtenorganisatie ook niet gelukkig werd van de gang van zaken. Die periode was dan ook een behoorlijke uitdaging voor mijn lover zelf maar ook voor onze relatie.
Toen mijn boek ‘Beloofd is Beloofd’ uit kwam was mijn toenmalige vriend daar ongeveer net zo trots op als ik zelf. “You really did it!” zei hij met glunderende ogen.
Daarna opperde hij een idee dat stiekem ook al een tijdje in mijn eigen hoofd rondspookte. “Je zou over ons en alles wat we hebben meegemaakt eigenlijk ook wel een goed boek kunnen schrijven.” Daar was ik het helemaal mee eens. Ik had inmiddels buiten ons persoonlijk verhaal om ook aardig wat research gedaan voor mijn afstudeerartikel en die informatie kon ik dan ook perfect in dat boek verwerken zodat het een roman werd met journalistieke inslag.
Ik koos voor de titel ‘Ja, ik geloof in sprookjes’, wat eigenlijk het weerwoord is op de vervelende reacties van mensen die onze LAT-relatie nooit serieus namen. Ik werd soms gewoon uitgelachen als ik over mijn Turkse vriend en onze relatie vertelde en ‘Je gelooft zeker nog in sprookjes!’ is iets wat ik meermaals heb terug gehoord. Uiteindelijk kwam mijn ‘sprookje’ in 2017 in de winkels te liggen en was ook boek twee een feit!
Een derde boek?
Maar er gebeurde nog iets ten tijden van mijn studie. Iets waarvan ik altijd dacht ‘daar ga ik ooit nog iets mee doen’. Ik ga nog even niet verklappen wat dat was, maar ik kan wel zeggen dat ik daardoor diverse keren ben begonnen aan een derde boek. Toch slaagde ik er nooit in om er enthousiast over te worden. Ik vond altijd dat het verhaal iets miste en ik wilde geen ‘gewone’ roman schrijven. Ik wilde iets vernieuwends, maar wist niet wat.
Er ging een hele tijd voorbij. In 2019 trouwde ik met Ralf met wie ik op dat moment zo’n vier jaar samen was en met wie ik al heel wat toffe avonturen in het buitenland beleefde. We maakten voor onze honeymoon een prachtige reis door Zuidoost Azië en toen we terugkwamen kochten we een huis aan de rand van een schattig klein Brabants dorpje.
Daarna werd onze reislust de kop ingedrukt door de coronapandemie. We zaten ineens hele maanden samen thuis, maar eigenlijk was dat dusdanig gezellig dat er zelfs een klein baby’tje in mijn buik begon te groeien 😉
Met de komst van ons zoontje Kilian deed ik mezelf een belangrijke belofte. Ik zou er alles aan doen om niet alleen maar moeder te zijn, maar ook vooral Jessie te blijven. Dat is best een uitdaging, want elke ouder kan beamen dat er bijzonder weinig tijd voor jezelf overblijft wanneer je een kindje krijgt. Vrije tijd is dan ineens heel kostbaar en ik merkte dat ik die waardevolle uurtjes niet wilde doorbrengen door voor de tv te gaan hangen of te spelen op mijn telefoon. Ik wilde iets doen waar ik écht blij van werd.
Dus de tv bleef uit en ging ik sporten, wandelen maar ook weer schrijven! Ik had al jaren dat ene concept in mijn hoofd waarvan ik nooit tot een écht goed idee kwam wanneer ik het uitwerkte, maar nu ging het ineens als vanzelf! Dat had als gevolg dat ik vlak voor de kerst van 2022 mijn manuscript opstuurde naar verschillende uitgevers. Woohoo!
Let’s go blogging
Maar al snel kreeg ik de eerste afwijzingen terug… Iets wat ik wel verwachtte, maar natuurlijk niet leuk vond. Ik werd er nogal zenuwachtig van en er spookten vragen door mijn hoofd als: ‘Wat als niemand mijn boek wil uitgeven?’, ‘Hoeveel kost het eigenlijk om een boek in eigen beheer uit te geven?’
Waar het op neer komt is dat er veel verschillende uitgevers zijn met verschillende visies, kansen en mogelijkheden. Zo heb ik ‘Beloofd is Beloofd’ via een printing on demand uitgever de wereld in geholpen, terwijl ‘Ja, ik geloof in sprookjes’ door een traditionele uitgever is uitgebracht, waarbij we het financieel risico samen deelden. Maar buiten dat zijn er nog talloze andere mogelijkheden om je boek uit te geven. Die wegen ben ik nu opnieuw aan het verkennen.
Onderweg realiseerde ik me dat het eigenlijk een heel bizar proces is waarbij alles draait om geld. Een boek uitgeven is immers geen liefdadigheid, het is keiharde business. Soms merk ik dat ik de behoefte heb om eens met een andere auteur, die weer net even wat verder is dan ikzelf, over dit proces te sparren. Maar helaas, zo iemand ken ik niet! Er bestaan wel veel websites die informatie verschaffen, maar vaak zijn dat teksten met commerciële doeleinden. Dus echt lekker objectief en persoonlijk is dat allemaal niet en zelfs de schrijverscommunity kent een verdienmodel.
Het leek mij daarom een goed idee om zelf een website te beginnen waar ik waardevolle informatie kan delen met collega-schrijvers. Van bloggen leer je immers zelf ook een hoop en ik kan mijn lezers dan op weg helpen op een manier waarop ik zelf destijds ook geholpen had willen worden. Win-win!
Dus hier is ‘ie dan, The Journey of Jessies Books, waar ik regelmatig een blog schrijf over een thema waar ik tegenaan ben gelopen in mijn eigen proces 🙂